Iz svega pomenutog u ovom radu vidimo da je porodica i brak nosioc države i kao takva je i uređuje, jer osnovna kultura i ponašanje pojedinaca polazi od porodice. Šta nam to govori? Pa jednostavno možemo reći da je jedan od osnovnih uzroka trenutnog stanja u našoj državi i loša porodica i brakovi. Iako sam ova zaključak nije u velikoj meri vezan za istorijski nastanak porodice, možda bi trebali sagledati buduće okvire braka i porodice u Srbiji gde je došlo do potpunog kolapsa društvenih normi. Tako, kao što sam već pomenula, vidimo da u našim političkim i i društvenim krugovima postoje i vode našu državu i porodice nekompletne, neurotične i asocijalne ličnosti, koje nemaju izgrađenu porodičnu kulturu i način življenja, kao ni osnovna socijalna i društvena znanja, već jedan narcisoidni odnos prema okolini. Ovakve ličnosti naravno nikako ne mogu da pomognu društvu već stvaraju onaj kamen stalnog spoticanja jer se takav sistem vrednosti prenosti sa generacije na genraciju a što je najgore u našoj državi se širi kao zaraza, jer ne postoje nikakve organizacije ili udruženja koja bi mladadim generacijama predstavile i druge načine uspeha u životu, ili pak odgovarajuće emisije koje bi edukovale mlade ljude jer su takve emisije najčešće fasada za političke partije i koriste se za stvaranje i povećanje biračkog tela.
Danas možemo videti ogromne razlike u samim pristupima i odličjima porodice tako se tradicionalna i moderna porodica razlikuju po mnogim obeležjima. Centralna razlika je što je tradicionalna porodica jednoznačno bila patrijarhalna, a modernu (i postmodernu) porodicu karakteriše sukob između logike patrijarhalnih odnosa u porodici i emancipacijskih tendencija uspostavljanja rodne ravnopravnosti. ao što smo rekli modernaca se susreće i sa sve izraženijim problemom mešovitih brakova (rasno, kulturno) koji zahtevaju duži period prilagođavanja, posebno u sredinama koje inkliniraju rasnoj ili kulturnoj “čistoti”. Na kraju, može se pomenuti i problem kohabitacije(život u zajednici bez formalnog sklapanja braka) za koju neki teoretičari smatrju da predstavlja “budućnost” bračnih zajednica i modalitet porodičnih odnosa, ima slobodu kretanja partnera (odlaska, ostajanja, povratka), nije formalno-pravno ograničena, zasniva se na emotivnoj bliskosti ili nekom interesu dužeg ili kraćeg trajanja, može da prerasta iz emotivno-ljubavnih, bračnih u prijateljske, poslovne, saradničke odnose i obrnuto, iz pomenutih odnosa u “prave” bračne odnose.
Ipak i pored svih postojećih problema koji se javljaju u savremenim brakovima i porodicama, brak i porodica su i dalje osnovni nosioci društva i njihov značaj za razvoj samog društva i države treba, naročito u našoj državi, shvatiti ozboljnije i sa većo odgovornošću kako ni se iz drave porodice izrodila i zdrava država.
