Zaštita životne sredine je jedna od najznačajnijih i najčešćih tema današnjeg savremenog društva. U taj kontekst treba staviti i napore koji se preduzimaju u cilju trajne integracije logističkih aktivnosti u koncept očuvanja životne sredine. Ovo je utoliko važnije ukoliko se ima u vidu da je transport, kao sastavni deo logistike, značajan izvor zagađenja životne okoline kako u pogledu emisije izduvnih gasova tako i u pogledu buke.

Ciljevi ispitivanje zemljišta, vode i vazduha su identifikovanje sastava i osobina svih sfera životne sredine, praćenje procesa u njima, otkrivanje izvora emisije zagađujućih supstanci, određivanje fizičkog i hemijskog sastava emitovanih gasova, otpadnih voda, čvrstog i opasnog otpada i mogućnost predviđanja (prognoze) stanja životne sredine.

Osnovna podela pri ispitivanju kvaliteta životne sredine odnosi se na merenje koncentracije zagađujućih supstanci pri njihovoj emisiji i merenja njihove koncentracije na mestu uticaja (imisija). Emisija može da se meri kada je izvor emisije poznat i lociran na određenom mestu (tačkasti izvor). Ako se radi o difuznom izvoru zagađenja (npr. ispiranje pesticida padavinama sa poljoprivrednog zemljišta), onda se emisija ne meri direktno već se procenjuje. Imisiona merenja se organizuju i izvode na mestima na kojima je od interesa proceniti delovanje zagađujućih supstanci na živi svet i materijalna dobra

Ispitivanja kvaliteta životne sredine mogu biti obavljena na različitim mestima, na različite načine, u različitim vremenskim intervalima i različitim metodama. Navadeni indikatori u ovom radu samo su neki od indikatora koji se koriste za identifikaciju promena zagađenja životne sredine.

Postoji veliki broj indikatora i varijaciji tih indikatora zavisno od uslova u kojima se monitoring životne sredine vrši. Bolje rečeno ne može se primetni npr.  određeni indikator zagađenja šume na Arktiku i Antarktiku i tome slično.

Iz svega do sada pomenutog proizilazi da je veoma važno vršiti stalno i pažljivo ispitivanje stanja životne sredine, da bi se na vreme mogli predvideti i/ili prepoznati problemi koji bi mogli da nastanu po zdravlje živih organizama. Ovde se već nameće i potreba da se napravi jasna razlika između pojmova merenja i monitoringa. Pojam merenja je obično vezan za postupak upoređivanja nepoznate vrednosti neke veličine sa poznatom, istorodnom, vrednošću. Ovaj proces se odvija u ograničenom vremenskom intervalu i kao rezultat da je brojnu vrednost merene veličine. Svakako da je i monitoring jedna vrsta merenja, ali je ključno to što se monitoringom prate i promene merene veličine u odnosu na vreme i/ili mesto, odnosno monitoring je kontinualan proces (kontinualno merenje).